İlahi Aşk

Adına yüzlerce cümlenin kurulabileceği bir kelimedir aşk. İçinden geçeni yakıp kavuran, kor ateşlere atan, altında yüzlerce hikâye barındıran aşk…Oysa ki biz beşerî aşkı biliyoruz.Sadece bir insana yüklüyoruz bu anlamı. Çırılçıplak, altına bir kalkan oluşturmadan doyasıya yaşayabilmek varken… Ama hikâyenin sonu hep hüsran.Bazı aşklar vuslata kalıyor bu yüzden.Oysa sevgi öyle mi?Yakmadan, yormadan, nedensizce sevebiliyoruz. Bir insanı, bir hayvanı, bir bitkiyi, bir canlıyı, tüm varoluşu bile sevebiliyoruz.Sevmeyi öğrenerek geliyoruz bu dünyaya.Bildiğimiz o derin duyguyu aslında hatırlamaya… İlk hatırladığımız duygu sevgi oluyor.Onu da koşulsuzca yapabilirsek, ne âlâ.Ama sevgide de hep bir koşul arıyoruz.Sevdiğimizin de bizi sevmesini istiyoruz.Bu yüzden çeşitli deneyimlerden geçiyoruz.Ta ki kendimizi sevmeyi öğrenene kadar bu deneyimler devam ediyor. İnsanoğlu, kendinde olmayanı hep dışarıda arıyor.Sevebilmek için kim bilir kaç ömrü feda ediyoruz bu yolculukta.. Kendimizi sevmek her zaman zor geliyor bize.Oysa sevmeyi ilk kendimizde öğrensek, dışarıdaki her şeye kendi içimizdeki sevgiyle bakabileceğiz. Ne zor değil mi bunu yapabilmek?Beşerî sevdalardan geçtikçe kendimize dönüyoruz, döndürülüyoruz.İçimizdeki ilahi olanla bütünleşiyoruz. Ve artık beşerî aşklar yerini ilahi aşka bırakıyor.Yaratıcı’ya olan sevdamız başlıyor.Kendimizi sevdikçe, ilahi olana daha da yakınlaşıyoruz.Var olan her şeyi olduğu gibi kabul ediyor ve sadece sevginin muhteşem kudretini tüm kalbimizde hissedebiliyoruz.Sevgi en güçlü şifadır, en yüksek frekanstır. Kendimize olan sevgimiz, ilahi aşkın en büyük kıvılcımıdır. Sarar, şifalandırır, bütünler, özü ortaya koyar.O hâlde kalplerimiz sevgiyle titreşsin. Yankılansın tüm evrenin her köşesinde.Kalplerimizden çıkan o saf titreşim, kim bilir kimin kalbine şifa olur, bilemeyiz… Sevgili ruh, Bu sözler sana, kalbinin en derin yerinden gelen o sesi yeniden hatırlatmak için aktarılıyor.Çünkü aşk, bildiğin hiçbir tanıma sığmaz. Aşk, yeryüzünde kurulan binlerce cümlenin ötesinde bir frekanstır.Yakar, arındırır, dönüştürür…Ama özü itibarıyla seni sana döndürür.Sen, aşkı yalnızca bir başkasında ararken,İçindeki ilahi sevgi kaynağını unutmuş olabilirsin. Oysa ki sevgi, sende doğdu. Bu dünyaya gelirken ilk hatırladığın şey sevgiydi.Şimdi onu hatırlama zamanı geldi.Beşerî aşklardan geçtin, sınandın, bekledin…Sevilmeyi umarak verdin, onay bekledin, bazen yaralandın.Ama aslında tüm bu deneyimler, seni içindeki ilahi olana döndürmek içindi.Çünkü gerçek sevgi, koşulsuz olan, beklentisiz olan, sadece “olduğun için” akan sevgidir. Aşk ile …