HAYATIN AKIŞINDA KALMAK VE CESARETİN KÜREKLERİYLE HAYATA YÖN VERMEK

Merhaba değerli dostlar bu hafta sizlere hayatın akışından ,umutlarımızdan ve cesaretimizden bahsetmek istiyorum. Şimdiden yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. Hayat bir nehrin akışı gibidir. Doğduğu kaynaktan bilinmez ufuklara doğru ilerleyen kimi zaman dingin kimi zaman coşkun akan bir su… Hepimiz bu hayat akışında kendi yönünü bulmaya çalışan birer kürekçi gibiyiz aslında . Elinde bir çift kürek içinde umut ve cesaretle dolu bir yürek. Su her zaman ileriye akar. Atalarımızın dediği gibi su akar yolunu bulur.Ama bu akışın içinde sert kaya parçaları, ani dönemeçler, girdaplar ve sığlıklar da vardır. Tıpkı yaşamda karşımıza çıkan zorluklar gibi. Ancak su engelle karşılaştığında durmaz. Ya üzerinden atlar ya etrafından dolanır ya da zamanla o kayayı aşındırarak kendi yolunu açar. Çünkü suyun doğasında ilerlemek vardır. Gücünü esnekliğinden, sabrından ve sürekliliğinden alır. Bizler de hayatın nehrinde ilerlerken karşımıza çıkan engelleri su gibi aşmayı öğrenmeliyiz. Sertlik karşısında kırılmak yerine şekil değiştirerek yolumuza devam etmeliyiz. Çünkü önemli olan nehrin sonuna varmak değil o akışta kendi yönümüzü bulmak, küreklerimizi cesaretle çekmek ve her darbede biraz daha güçlenmek. Bu yazının ilham kaynağı benimde cok kıymet verdiğim bir kardeşim. Doruk henüz 17 yaşında bir genç. Ama yaşının ötesinde bir farkındalıkla hayatın akışına kendi kürekleriyle yön vermeye çalışan biri. Onunla yaptığım sohbetlerde gözlerinde büyüklerin bile unuttuğu bir ışık var. Merak, cesaret ve saf bir umut. Doruk’un duruşu bize şunu hatırlatıyor Gençlik sadece öğrenen değil öğreten bir güçtür. Bazen bir gencin sorusu yılların birikiminden daha derin bir cevaba kapı aralayabilir. Doruk bir gün şöyle demişti: "Hayat bazen çok hızlı akıyor ama ben kürek çekmeyi bırakmıyorum. Çünkü nehrin beni nereye götürdüğünü değil benim nehre ne kattığımı önemsiyorum." Bu söz yaşından büyük bir bilgelik taşıyor. Çünkü akışta kalmak sadece sürüklenmek değil yön vermek, direnmek ve gerektiğinde durup yeniden başlamak demektir. Gençlerin gözlerinde zamanın unutturduğu bir berraklık vardır. Onlar henüz kalıplara hapsolmamış henüz “imkânsız” kelimesiyle tanışmamış hayallerin taşıyıcısıdır. Büyükler çoğu zaman deneyimle şekillenen bir bilgelik taşır. Ama gençler sezgiyle gelen bir hakikatin izini sürer. Ve bu iki yön bir araya geldiğinde hayatın nehrinde eşsiz bir ahenk doğar. O yüzden bezen gençlerinde sezgilerine ,düşüncelerine kıymet vermek gerekir diye düşünüyoırum. Hayatın akışına cesaretle kürek çekmek sadece ileriye gitmek değil aynı zamanda kendi iç sesini duymak, yönünü sezgilerle bulmak ve her engelde yeniden doğmaktır. Bu yolculukta gençlerin sesi büyüklerin deneyimiyle birleştiğinde ortaya çıkan ahenk toplumun en güçlü melodisidir. Unutmayalım: Her nehir bir damlayla başlar. Ve her damla kendi yolunu bulacak kadar cesur olmalıdır ve “Su gibi ol engelleri aşarken şekil değiştir ama özünü asla kaybetme.”