Son zamanlarda Karabük, adeta protokol trafiğinin merkezi haline geldi. Bakanlar, bakan yardımcıları, genel başkan yardımcıları, milletvekilleri… Peş peşe ziyaretler, arka arkaya programlar, bolca fotoğraf, samimi tokalaşmalar, klasik cümleler: “Karabük bizim için çok önemli", "Her türlü desteği vereceğiz", "Projelerin arkasındayız".
Peki tüm bu gelen-gidenler Karabük’e gerçekten ne katıyor?
Ziyaretlerin bir kısmı elbette ki sembolik. Seçim öncesi oylar hatırlanıyor, seçim sonrası teşekkürler ediliyor. Ama asıl soru şu: Bu ziyaretlerin sonucunda somut ne değişiyor?
Sözler veriliyor, peki ya yerine getiriliyor mu?
Karabük’ün yıllardır konuşulan belli başlı sorunları var:
Filyos Projesi ile entegre olamama
Üniversite ve sanayi işbirliğinin yeterince kurulamaması
Turizm potansiyelinin değerlendirilememesi
Genç işsizliği ve beyin göçü
Her gelen yetkili bu konulara dokunur gibi yapıyor, çözüm mesajları veriyor. Ancak aylar sonra geriye dönüp baktığımızda çoğu vaat yerinde sayıyor. Yani Karabüklü yine kendi yağıyla kavruluyor.
Değişim İçin Gerçek Adımlar Şart
Karabük’e değer katacak ziyaretler, sadece fotoğrafla ve nutukla olmaz. Somut yatırımlar, takip edilen projeler, kurumlar arası koordinasyon ve en önemlisi halkın bu süreçlere dahil edilmesi gerekir. Aksi takdirde bu ziyaretler sadece siyasi ajandanın bir parçası olarak kalır.
Ziyaretler önemlidir, şehri merkeze taşır. Ancak sürekli aynı fotoğrafın farklı yüzlerle çekilmesi Karabük'ü ileri taşımaz. Artık Karabük halkı “geldiler, konuştular, gittiler” cümlesinin ötesine geçmek istiyor.
Şimdi sıra sözde değil, icraatta.